اثر گرسنگی بر تغییر الکترولیت های بدن بچه ماهی سفید دریای خزر (rutilus frisii kuttum) طی سازگاری با آب شور

سازش­پذیری با آب شور یک فرآیند بسیار مهم، حساس و انرژی­خواه در حیات بچه ماهیان رودکوچ محسوب می­شود. در نتیجه این فرآیند غلظت الکترولیت­های بدن ماهی در محدوده نرمال نگه داشته شده و از تغییرات شدید آن ها جلوگیری می­شود. این تحقیق با هدف بررسی اثر محرومیت غذایی بر تغییر الکترولیت­های بدن بچه ماهیان سفید در زمان سازش­پذیری با آب شور انجام شده است. بدین منظور بچه ماهیان با وزن تقریبی نیم گرم به دو گروه تقسیم­بندی شدند: در یک گروه (گروه کنترل) در تمام طول دوره آزمایش غذادهی در حد سیری ظاهری انجام گردید و در گروه دیگر بچه ماهیان تحت تأثیر تیمار گرسنگی قرار گرفتند. بچه ماهیان به مدت 7 روز در معرض تنش شوری (12 گرم در لیتر) قرار گرفته و نمونه­برداری از بچه ماهیان در روزهای دوم، سوم، چهارم و هفتم پس از تنش شوری انجام شد. در نهایت میزان گلوکز و پروتئین کل بدن، فعالیت آنزیم پمپ سدیم پتاسیم آبششی و یون­های سدیم، کلر، پتاسیم و کلسیم عصاره بدن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در گروه بچه ماهیان گرسنه (تغذیه نشده) سطح گلوکز و پروتئین کل بدن، میزان فعالیت آنزیم پمپ سدیم-پتاسیم آبششی و سطح یون­های پتاسیم و کلسیم کاهش و میزان یون­های سدیم و کلر افزایش یافت (05/0p<). برآیند نتایج به دست آمده از این بررسی حاکی از عدم موفقیت بچه ماهیان گرسنه در سازش­پذیری با آب شور بود.